University of Banja Luka, Banja Luka, Bosnia and Herzegovina
U ovom radu, kroz analizu sadržaja i komparativnu analizu, istražujemo
odabranu jurisprudenciju Suda Evropske unije koja se odnosi na tumačenje
člana 20 Ugovora o funkcionisanju Evropske unije. Navedno činimo kako bismo
utvrdili u kojoj mjeri je Sud Evropske unije kroz tumačenje navedenog člana
doprinio ostvarivanju načela najboljeg interesa djeteta u slučajevima kada su ti
interesi bili ili je postojala prijetnja da budu narušeni. Slučajevi koje razmatramo
odnose se, uglavnom, na pitanje prava na boravak državljana treće zemlje u državi
članici Evropske unije u situacijama kada ti državljani imaju maloljetnu djecu
koja su državljani države članice i imaju građanstvo te evropske organizacije.
Okosnicu našeg istraživanja čini antologijski slučaj Zambrano u kojem je Sud
EU po prvi put zaključio da pomenuti član 20 sprečava državu članicu da odbije
pravo na boravak državljaninu treće zemlje od koga zavise njegova maloljetna
djeca, koja su državljani države članice i imaju građanstvo EU, kao i da odbije
da se tom državljaninu treće zemlje izda radna dozvola budući da bi se tako
djeca lišila uživanja suštine prava koja im pripadaju kao državljanima evropske
organizacije. Držeći se zadatih parametara iz člana 20 Ugovora, analiziramo
odabrane slučajeve koji su uslijedili nakon slučaja Zambrano, te donosimo
zaključna razmatranja.
In this paper, through the content analysis and comparative analysis, we
explore selected case-law of the Court of the European Union which refers to
the interpretation of Article 20 of the Treaty on the Functioning of the European
Union. We are doing so in order to determine the extent to which the Court has
contributed to realising the principle of the best interests of the child through
the interpretation of the mentioned article when those interests were violated or
threatened to be violated. The cases considered mostly refer to the issue of the
right of residence of third-country nationals in a Member State of the European
Union in situations in which those citizens have minor children who are nationals
of a Member State and have the citizenship of the European organisation. The
anthological Zambrano case is the backbone of this research, in which the Court
mentions for the first time that Article 20 prevents a Member State to deny the
right of residence to a third-country national upon whom their minor children,
who are citizens of a Member State and have the EU citizenship, are dependent,
and to refuse to grant a work permit to that third-country national, as this would
deprive those children of the enjoyment of the substance of the rights belonging to
them as citizens of the European organisation. Using the parameters set in Article
20 of the Treaty, we analyse the selected cases that followed the Zambrano case
and make concluding remarks.
This is an open access article distributed under the Creative Commons Attribution License which permits unrestricted use, distribution, and reproduction in any medium, provided the original work is properly cited.
The statements, opinions and data contained in the journal are solely those of the individual authors and contributors and not of the publisher and the editor(s). We stay neutral with regard to jurisdictional claims in published maps and institutional affiliations.